bedrijfsnieuws over Pablo Picasso, één van de grootste artistieke genieën van de 20ste eeuw

Pablo Picasso, één van de grootste artistieke genieën van de 20ste eeuw

Pablo Picasso (het Spaans: Pablo Picasso, Oktober 25, 1881 - April 8, 1973), Spaanse schilder, beeldhouwer, lid van de Franse Communistische Partij. Hij is de stichter van moderne kunst en de belangrijkste vertegenwoordiger van het Westelijke modernist schilderen. Picasso is de meest creatieve en verreikende kunstenaar in het eigentijdse Westen en één van de grootste artistieke genieën van de 20ste eeuw. De representatieve werken: „Guernica“, „Duif van Vrede“, „Meisjes van Avignon“ en het „Leven“.

Picasso was geboren in Malaga, Spanje in 1881. In 1897, ging Picasso naar het Prado-Museum in Madrid voor verdere studies. In 1900, ging Picasso naar Parijs werken en leven. In 1903, voltooide het schilderen het „Leven“. In 1907, werd de voltooiing van het schilderen het „Meisje van Avignon“ een mijlpaal in zijn verwezenlijking van de Kubistische stijl. In 1937, creeerde Picasso schilderen het op grote schaal „Guernica“ om Nazi het bombarderen van Guernica te herdenken. In 1949 werd zijn werk „Duif van Vrede“ geselecteerd als affiche van de Internationale Vredesconferentie. Picasso stierf in Mougins, Frankrijk op zijn 91 jaar in 1973.

Picasso was een vruchtbare schilder. Volgens statistieken, bedroegen zijn werken bijna 37.000 stukken, die omvatten: 1.885 olieverfschilderijen, 7.089 tekeningen, 20.000 drukken, en 6.121 lithografieën. In een opiniepeiling door een Franse krant in December 1999 wordt geleid, werd hij gestemd één van de tien grootste schilders van de 20ste eeuw door 40% die.

Aan het begin van deze vluchtige eeuw, reiste hij van Spanje naar Parijs, dan het kunstkapitaal van de wereld, om met zijn levenslange reis van schitterende kunstontdekking te beginnen. In de 20ste eeuw, was geen kunstenaar zoals gevarieerd en goed - gekend als Picasso. Bekendheid van Picasso is niet alleen wegens zijn vroege bekendheid en meesterwerken zoals het „Meisje van Avignon“ en „Guernica“, maar ook wegens zijn overvloedige creativiteit en kleurrijk leven, verliet hij heel wat multi-layered werken van de voltooide werken van artikelpicasso wordt geschat om te zijn wel 60.000 tot 80.000 stukken. Naast schilderijen en tekeningen, omvatten zij beeldhouwwerken, aardewerk, drukken, ook stadiumkostuums en andere modelleringsuitdrukkingen. Na de dood van Picasso in 1973, hebben de belangrijke kunstmusea rond de wereld diverse retrospectieve tentoonstellingen over hem gelanceerd.

De belangrijkste tendens van het schilderen van Picasso is het rijke modelleringsmiddel, d.w.z., het gebruik van ruimte, kleur en lijn.

Voorbij de leeftijd van 30, ging Picasso één rusteloze periode van exploratie na een andere in. Zijn werken, zoals zijn leven, hadden niet de lichtste eenheid, de continuïteit en de stabiliteit. Hij heeft geen obsessies, en er zijn vele soorten hartstochtelijk of manic, beminnelijk of verachtelijk, oprecht of vals, veranderlijk en onvoorspelbare trucs, of maar wat hij altijd loyaal is aan is vrijheid. Er is nooit een schilder in de wereld zoals Picasso geweest, die naar believen de wereld met volledige en volledige vrijheid, ontspande en zijn macht naar believen, met verbazingwekkende openhartigheid en onschuldige creativiteit uitoefende. Hij wil geen regels, wil hij geen nadeel, wil hij om het even wat niet, en hij wil alles creëren. Hij volgde geen patroon in de loop van zijn kunst, van naturalisme aan expressionisme, van classicisme aan romantiek, en terug naar realisme. Van figuurlijk aan de en samenvatting die, die komen gaan, is hij tegen al lijfeigenschap en alle visies van goddelijk in het heelal, en slechts past de absolute vrijheid hem aan. De kunstwerken worden gecreeerd door grote mensen.

In 1908, bij de Salon d'Automne in Parijs, toen de Fauvist-schilder Matisse de nieuwe en unieke werkzaamheden van Picasso en Braque zag, kon hij niet helpen maar roept uit: „Dit zijn enkel sommige kubussen!“ In hetzelfde jaar, gaf de criticus Waugh in Gil Blass-tijdschrift, Searle, het lenen Matisse, op het werk van Braque commentaar bij de Kathler-Galerij: „Braque verminderde alles tot een kubus“. Hij keurde eerst het woord „Kubisme“ goed. Later, als verwijzing naar de stijl en school van het schilderen door Picasso en Braque wordt de gecreeerd, werd de naam „Kubisme“ bepaald door overeenkomst die.

In Westelijke moderne kunst, is het Kubisme een beweging en een school van het schilderen met grote invloed. Zijn artistieke achtervolging is direct verwant met de artistieke conceptie van Cezanne. De Kubistische schilder zelf zodra geëist: „Whoever begrijpt begrijpt Cezanne Kubisme“.

De kubistische schilders werden geïnspireerd door het idee van Cezanne van „verwerkingsaard met cilinders, gebieden en kegels“, en probeerden om structurele schoonheid in hun schilderijen tot stand te brengen. Zij streven ernaar om de beschrijvende en expressieve elementen van hun werken te verminderen, en streven ernaar om een geometrisch geneigde beeldstructuur te organiseren. Hoewel hun werken nog een bepaald figuurlijk karakter handhaven, zijn hun doelstellingen fundamenteel verschillend van objectieve vertegenwoordiging. Zij ontwikkelden een het schilderen taal genoemd „gelijktijdige visie“ van Cezanne, combinerend verschillende visies van voorwerpen vanuit veelvoudige invalshoeken op hetzelfde beeld in het schilderen. Bijvoorbeeld, in Meisjes van Picasso de „van Avignon“, is het frontale gezicht geschilderd met een profielneus, terwijl het geprofileerde gezicht met frontale ogen wordt geschilderd.

In het algemeen, de „Meisjes van Avignon“ is het eerste werk van Kubisme, en de Kubistische beweging kan gewoonlijk in twee fasen worden verdeeld. Één stadium was het zogenaamde Analytische Kubisme vóór 1912. Ervend de traditie van de rationele analyse van Cezanne van het schilderen van structuur, probeerden de schilders om een painterly ruimte en fysieke structuur te construeren door ruimte en voorwerpen te ontbinden en opnieuw op te bouwen.

Na 1912, ging de Kubistische beweging een tweede fase in, die algemeen als Synthetisch Kubisme wordt bekend. De kleur speelt een krachtige rol in op dit ogenblik het schilderen, maar de vorm blijft versplinterd, enkel groter en decoratiever. De schilders creeerden een nieuwe artistieke techniek en een taal aan collage de beelden met echte voorwerpen, die verder de textuurveranderingen van de beelden versterkten, en stelden de kwestie van wat is de werkelijkheid en die de illusie tussen aard en het schilderen is. Hoewel het Kubisme een schilderstijl was, had het ook een diepgaande invloed op de 20ste eeuwbeeldhouwwerk en architectuur.