bedrijfsnieuws over Raphael Santi, het jongst van de „Drie Helden van de post-Renaissance“

Raphael Santi, het jongst van de „Drie Helden van de post-Renaissance“

Raphael Santi (Raffaello Sanzio da Urbino, volledige naam Raffaello Sanzio da Urbino, Maart 28, 1483 of April 6 - 6, 1520 April), vaak bekend als Raphael (Raphael), een beroemde Italiaanse schilder, is ook het jongst van de „Drie Helden van de post-Renaissance“, vertegenwoordigend de top van wat een kunstenaar in de Renaissance in zijn carrière van ideale schoonheid kon bereiken.

Zijn temperament is vreedzaam en geraffineerd, en hij heeft een groot aantal Madonnastandbeelden gecreeerd, nemen zijn werken kalmte, harmonie, harmonie, volledig symmetrie, en perfecte en rustige orde op.

Verwezenlijkingseigenschappen

Raphael werd beïnvloed door zachte en gevoelige het schilderen van zijn vader stijl en de school van Urbino aangezien hij een kind, was en op een originele weg inscheepte. Vóór de leeftijd van 25, werd een groot aantal standbeelden van de Madonna gecreeerd, en om deze reden, werd hij over de hele wereld beroemd. De Madonna's in zijn werken zijn noch de bittere beelden van het verleden, noch zijn zij verschillend van de Boheemse Madonna's van de Venetiaanse school. Zij zijn de beelden van rustige en deugdzame vrouwen, enkel zoals moeders in de wereld, volledig van het warme mensdom. In 1504 die kwam hij aan Florence en leerde de techniek van Leonardo da Vinci als „rook wordt bekend“, vormt een nieuwe stijl.

Het werk van Raphael licht kalmte, harmonie, harmonie, symmetrie, en een perfecte en rustige orde toe - in deze betekenis, kan zijn werk inderdaad de „top van de humanist en de renaissancewereld“ worden genoemd (Giuliano Briganti, 1988).

Appreciatie van de werken

Van 1504 tot 1508, beroemdste schilderijen van Raphael omvatten de van Virgin: „Virgin van de Grote Hertog“, „Virgin in het Gras“, „Virgin in de Tuin“ etc. „Virgin in de Tuin“ is het beste. Hoewel het het godsdienstige schilderen is, is het volledig van geluk en schoonheid in de wereld. Virgin zit zijdelings, lettend op meer dan twee speelse kinderen, is één Jesus en andere is John Doopsgezind. De lijnen van het beeld zijn zacht, is de verre mening mooi, en de close-upmening is volledig van bloemen; er zijn een paar lichte witte wolken in de hemel, wijzend op de zachte flikkering. De liefde en het landschap zijn rijk aan poëzie.

Van 1508 tot 1520, bereikte de artistieke creativiteit van Raphael zijn piek. Zijn eerste zaal van Vatikaan werd geschilderd volgens de gedichten van de dichter de la Hinjadur. Hoewel deze fresko's zoals de „Controverse van de Sacramenten“, „School van Athene“, „Parnassus-Berg“ en „Drie Deugden“ voor Gediend door Heilig worden ontworpen zie, maar Raphael maakte het deftly zijn eigen humanistideeën opnemen. Raphael bereidde vier die fresko's voor de tweede ruimte van het Paleis van Vatikaan voor, op de gedichten van de dichter della Eliodoro wordt gebaseerd: „Heliodoro wordt verdreven van de tempel“, de „Massa bij Polsina“ en „Peter geredde“ Gevangenis“ en „de Paus ontmoet Attila“, moet het thema van deze groep schilderijen de macht van de Paus en zijn overwinning vieren. Onder hen, werd Peter gered van gevangenis is het opwekken. De kunstenaar beschreef het verstand, de moed en de zenuwachtige en opwindende details van de redding van de engel van Peter van gevangenis met levendige percelen en buitengewone vaardigheden, die door mensen werd geprijst. Raphael leidde tot de muurschildering „Brandalarm in het Paleis van Borch“ voor de derde zaal van het Paleis van Vatikaan. Het moest oorspronkelijk het mirakel van het gebed van Pausleo iv bevorderen om de brand te elimineren, maar zong het hier het lof van de Italiaanse werkende mensen die zich op hun eigen sterkte baseren sloeg de brand. Beroemdste portretten van Raphael de tijdens deze periode zijn „Paus Julius II“ en „Paus Leo X“. Julius II wordt afgebeeld als vastberaden en hevig beeld, terwijl Leo X Shi als sinistere en sluwe carrièrejager wordt afgebeeld. Bovendien zoals „Portret van HoofdTorifolizio“, „Portret van Cascilion“, „Portret van Giovanna Darragona“, zijn enz., de opmerkelijkste werkzaamheden van Raphael tijdens deze periode, en hij is goed bij het uitdrukken van de kenmerken van karakters. en demeanor. Nochtans, is de beste vaardigheid van de kunstenaar nog goed bij het uitdrukken van vrouwelijke schoonheid, zoals „Johanna van Aragon“ en „Dona Villata“. De eerstgenoemde gebruikt fuchsiakleurig fluweel en donkere bruine tonen om het edele statuut van de karakters uit te drukken, terwijl de laatstgenoemde gouden tonen gebruikt om de tederheid van de spieren en de transparantie van de sluier te beschrijven.

De beroemdste standbeelden van Virgin tijdens de recentere periode van Raphael zijn „Virgin als voorzitter“ en „Sistine Virgin“. In de „Madonna als voorzitter“, gebruikt Raphael de gemeenschappelijke scènes van de familievreugde in de wereld om de diepe familievreugde van moeder en kindliefde tussen Virgin en het Kind te beschrijven. In de „Sistine-Madonna“, keurde Raphael een reeks nieuwe expressieve technieken die op een anti-traditionele manier goed, mensen toestaan om op Virgin van het standpunt van beweging en het gevoel van beweging te letten. Met een betekenis van beweging en melodie-als beweging, wordt dit meesterwerk hoogst beschouwd vergelijkbaar met Mona Lisa, en is een zeldzame schat in de schatkamer van menselijk cultuur en artikel.

In zijn kort leven, leidde Raphael de meer dan tot 300 werken. Zijn kunst wordt beschouwd als „klassieke kunst“ door recentere generaties, en zijn werken worden beschouwd als „creatieve modellen“ en genieten van een hoge reputatie.

Karakterinvloed

De schilderijen van Raphael worden overheerst door het beeld van Virgin, zodat zijn de mensen gebruikelijk om Raphael met het gevoelige en lenige beeld van Virgin [132] te associëren. Hij geniet van de grootste eer als hofschilder van de Paus Vatikaan. Hij is ook genoemd geworden drie meesters van de Italiaanse Renaissance samen met Leonardo da Vinci en Michelangelo. Eeuwenlang, is hij geprijst als grootste genieschilder. Van de blikken van het, was Raphael een unquestioning, unstrained dichter, schilder, en een bovenmenselijk talent met behendigheid. Hij visualiseerde de artistieke idealen van Renaissance Neoplatonism alsof het gemakkelijk was te visualiseren.

De grote bijdrage van Raphael tot Italiaanse Renaissancekunst in de geschiedenis van kunst is een historisch feit dat niemand kan ontkennen. Hoewel Raphael niet zo goed zoals Da Vinci in termen van artistieke voltooiing in termen van intelligentie en creativiteit is; in termen van stijl en stijl, is hij niet zo goed zoals Michelangelo; in termen van kleur en gevoeligheid, is hij niet zo goed zoals de Venetiaanse school, maar hij kan volledig spel aan Zijn uitvoerig artistiek genie geven toestond hem om een aantal van de briljantste artistieke verwezenlijkingen van de Renaissance tot stand te brengen. Raphael absorbeerde de essentie van de het schilderen stijlen en de technieken van de vorige generatie van kunstmeesters zeer vroeg, en verenigde toen deze essentie in zijn daadwerkelijke verwezenlijking, en concentreerde zich op de prestaties van de ideale schoonheid van de wereld, die specifiek de Renaissanceera beschreef. De kunst brengt de geest in overeenstemming, makend tot hem een zachte en zachte meester van de humanistkunst. Deze harmonie van geïdealiseerde schoonheid is de geest van het artikel van Raphael.

Raphael omhelste het artistieke ideaal van Neoplatonism, en met zijn geraffineerde het schilderen vaardigheden, bracht het humanisme van de Renaissance aan het uiterste. Hoewel er niet vele werken verlaten door hem zijn, zal de schittering van zijn werken verreikende invloed op recentere generaties hebben. Raphael haalde voedingsmiddelen uit de technieken van de vorige generatie van kunstmeesters, en zette in een zachte, ronde en volledige harmonische schoonheid om. Zijn werken van de Madonnareeks zijn zeldzame meesterwerken in de geschiedenis van artikel. Met een seculaire benadering, beeldt Raphael traditionele godsdienstige thema's af aangezien de ideale schoonheid in het echt, de lineaire schittering van gewone menselijke wezens prijst, en is volledig van geluk en vreugde, die verder op zijn humanistische gedachte wijst. Kunst van Raphael, als „classicisme“ door recentere generaties wordt bekend, niet alleen inspireerde de barokke stijl, maar ook had een diepgaande invloed op de klassieke school in 17de eeuw Frankrijk dat. Vanuit het perspectief van kunstgeschiedenis, is Raphael niet alleen een schilder van de Renaissance, maar ook opende een nieuw venster van creatieve methodes voor recentere generaties.